Al vegliòun - Gino Bellelli

Per l'ùltem ed l'an, le tradiziòun,
fer sbòcc, zèina e vegliòun;
a-n-ch si e'n an ed carestia,
d'imandi i s'in'fréghen ed chichesia.
Qui'ghan un poc ed rimisiòun
i-ai pasen in famìa in ridimensiòun.
Al bel al vin la matèrna seguènt,
quant per streda incontren la gèint ;
andèr fora ed cà le un zughèr al lòt
sas'incontra na plèzza oppure un capòt.
Qui sogèt a supertiziòun,
un mas'c o na'fàmna i-gh fàn atenziòun:
quànd i s'incontren is'guerden zà dman
al mas'c la furtuna, la fàmna al malàn
Pinsandegh a mod a sti avenimèint,
i-e-n sol spaurac per la povra gèint;
al per un po stran che al prèmm d'l'an
i sentimèint bòun i vòien fèr dal malan!
an's duam creèr pinser e afàn,
ne per l'incoo, ne per al dmàn :
in d'la vétta, in realtè,
ogn'un al racòli quàll cl'ha semnè.